Hissetmek- ne renktir acaba? s. 19
Hayata ayak uydurmamızın tek yolu, kendi kendimizle uyumsuz olmak. s. 39
Ne zevk, ne ün, ne iktidar: özgürlük, yalnız özgürlük. s. 62
Pencerenin kenarına oturmuş, dışarıda var olan evrensel hayat denen hiçliği seyrediyorum. s. 82
Dünyada yalnızım... İnsanlar bana değmeden geçiyor yanımdan. Etrafımda havadan başka şey yok. Kendimi o kadar tecrit edilmiş hissediyorum ki, üzerimdeki giysiyle aramdaki boşluğu bile algılıyorum... s. 120
Bütün sevdiklerim beni karanlıkta unuttu. s. 269
Anlamak için, kendimi yok ettim. Anlamak, sevmeyi unutmaktır. s. 300
Çocukluğumun yitip gitmesi değil ağladığım; çocukluğum da dahil her şeyin yitip gitmesi. s. 341
Ey Farklı-Kadın, hiç düşündün mü senin bana, benim sana nasıl da görünmez olduğumuzu? Hiç düşündün mü ne kadar cahiliyiz birbirimizin? s. 458
Bir insanın aklının biraz kıt olduğunu, en iyi, başkalarına zarar vermeden espri yapamamasından anlarsınız. s. 486