Kitaplardan Alıntılar

Nerem varsa insan kalan... İşte orası acıtıyor. S: 9 İyi şeyler bana gelmez. Hiçbir boktan anladığın yok. S: 10 Seni bir tek dokunuş için ölümsüz yapıyorum. Ben de en az senin gibiyim. Ve en çok senin gibi. S: 11 Cehennemi ruhu hala üşüyenler için istiyorum. S: 18 Yolculuk uzun sürmez hiçbir zaman. Seni çok uzun düşünüyorum. S: 19 Ben varoşların dansıydım, o prenslerin anarşisti. Ben çok zengin olmak istiyordum, o ise serseri. Ben onu sevenlerden nefret ediyordum, ama o herkese beni sevmelerini söylüyordu. S: 27 Ölüyorum, annem bana hiç kızmıyor. S: 34 Sana yazarak kurtuluyorum. S: 38 Tamam sustum ama yazacağım. S: 40 Kızıyordum, artık kızmıyorum. Bir şey oldu epey önce, kimsenin beni öldüremeyeceğini fark ettim. Affedilmeyecek ihanetlere tanık oldum. Affetmeyeceğim. Affetmenin, ne büyük uyum isteği ve palavra olduğunu fark ettim. Çok uyumsuzmuşum. Azıcık uyayım diye, ne fedakarlıklar yaptım, geçmiş olsun, affedemiyorum, etmeyeceğim de. Korku ke

Bazen Fernando, Daniela’nın hayatında bir leke oluyor ama kim arada sıra birinin hayatında bir leke olmaz ki. S: 14 Abartıyor, burası kesin. Ama kimse biraz olsun abartmadan yaşayamaz. S: 20 Veronica sonunda bu arayışın ardından, esas zoruna gidenin ne olduğunu buldu: parçası olmak istediği dünya bu değildi - ne bu ne de buna yakın bir dünya Veronica’nın parçası olabileceği bir dünyaydı. S: 21 Veronica'yı, Veronica'nın yazarken kendisini izleyen hayaletini düşünerek yazıyordu. S: 31 Julian’ın geçmişinde kaçmasını gerektirecek hiçbir şey yoktu ama tam da bundan kaçıyordu: vasatlıktan, bir başına geçen sayısız kayıp saatten. S: 36 Aslında bir roman yazma isteği de yoktu, sadece anılarını üst üste yığabileceği uygun ve korunaklı bir alan bulmayı arzuluyordu. Hafızasını bir çantaya tıkmak ve bu çantayı ağırlığı sırtını sakatlayıncaya kadar doldurmak istiyordu. S: 38 "Merhaba, ben ölüleri olmayan bir aileden geliyorum." S: 52 Sevmekten vazgeçmek içi