Ağaçların Özel Hayatı, Alejandro Zambra
S: 14
Abartıyor, burası kesin. Ama kimse biraz olsun abartmadan yaşayamaz.
S: 20
Veronica sonunda bu arayışın ardından, esas zoruna gidenin ne olduğunu buldu: parçası olmak istediği dünya bu değildi - ne bu ne de buna yakın bir dünya Veronica’nın parçası olabileceği bir dünyaydı.
S: 21
Veronica'yı, Veronica'nın yazarken kendisini izleyen hayaletini düşünerek yazıyordu.
S: 31
Julian’ın geçmişinde kaçmasını gerektirecek hiçbir şey yoktu ama tam da bundan kaçıyordu: vasatlıktan, bir başına geçen sayısız kayıp saatten.
S: 36
Aslında bir roman yazma isteği de yoktu, sadece anılarını üst üste yığabileceği uygun ve korunaklı bir alan bulmayı arzuluyordu. Hafızasını bir çantaya tıkmak ve bu çantayı ağırlığı sırtını sakatlayıncaya kadar doldurmak istiyordu.
S: 38
"Merhaba, ben ölüleri olmayan bir aileden geliyorum."
S: 52
Sevmekten vazgeçmek için seviyor ve başkalarını sevmek ya da bir süreliğine veya sonsuza dek yalnız kalmak için sevmekten vazgeçiyor.
S: 69
"Hiç beden eğitimi öğretmeni olmayı istedin mi?"
"Hayır."
"Hiç Greenpeace’e katılmayı istedin mi?"
"Hayır."
"Hiç pilot olmayı istedin mi?
"Hayır."
"Hiç başka bir şey olmayı istedin mi ?"
"Her zaman başka bir şey olmayı istersin Daniela," diye cevap veriyor. (..) "Hiçbir zaman olduğun şeyden mutluluk duymazsın. Her şeyden memnun olmak tuhaf olurdu."
S: 88
Veronica gelmeyen bir kadın, Karla orada olmayan bir kadındı.
