Kitaplardan Alıntılar

Fakat bütün sonlar aynı zamanda bir başlangıçtır. Biz yalnızca bunu o sırada bilemeyiz. S. 7 İnsanlar genellikle doğdukları yeri küçümserler. Ama cennet en olasılık dışı köşelerde bulunabilir. S. 38 Rastgele hiçbir hareket yoktur. Hepimiz birbirimize bağlıyız. Meltemi rüzgardan ayıramayacağın gibi bir hayatı diğerinden ayıramazsın. S. 52 Ölmek mi? Her şeyin sonu değil. Biz öyle sanıyoruz. Ama dünyada olanlar yalnızca bir başlangıç. S. 92 Bütün ebeveynler farkında olmadan çocuklarına zarar verirler. Bu ellerinde değildir. Çocuk, kusursuz bir cam gibi kendisine dokunan bütün izleri emer. Bazı ebeveynler o camı çatlatır, kimileri ise çocukluğu tamamen harap ederek onarılmaz küçük parçalar haline getirirler. S. 104-105 Aşk, yağmur gibi yukarıdan beslenir, çiftleri sırılsıklam eden bir neşeyle ıslatabilir. Ama bazen hayatın öfkeli ateşi altında aşkın yüzeyi kurur ve aşağıdan beslenmesi, kökleriyle ilgilenilmesi ve hayatta tutunması gerekir. S. 162 Marguerite, o

“Bütün duvarlar gibi iki anlamlı, iki yüzlüydü. Neyin içeride, neyin dışarıda olduğu, duvarın hangi yanından baktığınıza bağlıydı.” (s.9) “Ne kadar insan varsa, o kadar değişik duygu vardı.” (s.11) “Ölmek, kendini yitirmek ve diğerlerine katılmaktır.” (s.13) “Konuşma paylaşmadır, birlikte yapılan bir sanat.” (s.31) “İnsanın sevmediği bir işi yapması ahlak dışı değil miydi? İşin yapılması gerekiyordu ama bir çok insan nereye gönderildiklerine pek aldırmıyor ve sık sık iş değiştiriyordu; aslında gönüllü olmaları gerekirdi.” (s.47) “Sahip olmak yanlıştır, paylaşmak doğrudur.” (s.48) “Acı çekmek bir yanlış anlamadır.” (s.56) “Şu acıyı, bu acıyı dindirebiliriz, ama Acı’yı dindiremeyiz. Bir toplum ancak toplumsal acıyı –gereksiz acıyı- dindirebilir. Gerisi kalır. Kök, gerçek olan.” (s.57) “Düşüncenin doğasında iletilmek vardır: yazılmak, konuşulmak, gerçekleştirilmek. Düşünce, çimen gibidir. Işığı arar, kalabalıkları sever, melezlenmek için can atar, üzerine basıldıkça d