İlhan Berk, Mısırkalyoniğne

İmgeler anlamı, sözcükler imgeyi anlatır. Bir anlamı gün ışığına çıkarmak için imgelerden daha iyi bir yol olamaz; aynı şekilde bir imgeyi gün ışığına çıkarmak için sözcüklerden daha iyi bir yol olamaz. Sözcükler, imgelerin yöresinde toplanmalıdır, o zaman imgeleri kurabilmek için doğru sözcükler meydana çıkar. İmgeler anlamın yöresinde toplanmalıdır, o zaman anlamın kurulması için doğru imgeler meydana çıkar. Anlam imgelerle aydınlanır, aynı şekilde imgeler de sözcüklerle. Şuraya varıyoruz: imgeleri aydınlığa çıkarmak için konuşan imgelere uzanır, bunun sonucu olarak ta sözcükleri unutur. Bir tavşan izini izliyene benzer bu; tavşanı yakalayınca, izi unutur. Ya da ağla balık avlıyan birine: balığı yakalayınca ağı unutur.
(...)
Anlamın anlaşılması, imgelerin kıyılması koşuluna bağlı, imgelerin anlaşılması da sözcüklerin kıyılması koşuluna! 
S. 9

Sizi gördüm denizin evinde. Akşamüstleri gibi güzeldiniz.
S. 13

Sen geçiyordun, korkuncu, cinneti denemek istiyordum. Yanında arka pencereler gibi çıkıntılıydı ermeni esmerliğim.
Çıplak, sıkıntılı bir hiristiyanlıktı çıplaklığımız.
- Su uyuyordu güzel ve iri.
S. 14

(...)
Bir uzun taşlıktı gözlerin yahudi evleri gibi.
S. 15

Gecenin pancurlarını açtım.
Bir yerini dönüyordum, durma oranı yaşıyorum. Eskitiyorum eskitiyorum kalıyor ne kadar güzel olduğuN. 
S. 17

Bir Çin erkeni yaşadığım evin üstündeki gök.
Hey, sıkıntının pencereleri! Beyazsakal. Sığınaklara girin! 
S. 18

bir ağacı topluyordum / büyüyordum güzelliğini,
sizi ölüyordum 
S. 20

iyi dedim dışardaki gökyüzü /
ay arabası /
sonra büyük kargaşalıklar çıktı
S. 22

durmuş denizi ölçmüştük ve
 hâlâ oralarda adım güzeldi / durmadan bir ilk çağ göğünü 
ararlardı / annemin resimleri yalnızlığına ve sessizliğine varırdı
ve oradaydım ben bunluk günlerim sabahlara kadar beyaz sabahlara kadar ben
S. 24