Amsterdam'da Düelllo, Ian McEwan
Molly onu öpmüş, kulağına, Gitmesine engel olmak için bir kadınla evlendi / Kadın artık hep orada, dizelerini fısıldamıştı. S. 14
Garmony onaylamak için başını kısaca eğdi. "Yeterince doğru bir yaklaşım. Ancak Bay Linley, hiçbir adalet sistemi insan hatasından muaf değildir." S. 20
Farklılıkları dile getirmek ve dost kalabilmek uygar yaşamın özüdür, sizce de öyle değil mi? S. 21
Notalar erişilemeyen bir şeye karşı duyulan yalın bir özlemi çağrıştırıyorlardı. Birisine duyulan özlemi. S. 23
Ritimleri, ezgileri, keyifli armonileri "okuma" kapasitemiz, yalnızca insana özgü olan dil öğrenme yeteneğimiz gibi genlerimizde yazılıdır. Antropologlar bu üç öğenin bütün müzik kültürlerinde var olduğunu ortaya çıkarmışlardır. S. 25
İnsanın düşüşünü yönlendirebiliyor, ancak önleyemiyorlardı. S. 27
Herkesin ilk bilmek isteyeceği şey budur -anlaşmazlıkları nasıl çözümledikleri." S. 37
Sonra yollar geliyordu yeniden, utanmadan sonsuza kadar uzanan yollar, sanki tek amaç başka bir yerde olmakmış gibi. S. 57
Ahizeyi kafasıyla omzu arasında sıkıştırmış, bir gömleği gürültü yapmadan selofan kabından çıkarmaya çalışıyordu. Temizleyiciler her düğmeyi can sıkıntısından mı yoksa sadistlik olsun diye mi ilikliyorlardı? S. 86
Ancak bundan da hoşnuttu, çünkü gazetecilik bazı yönlerden bilim adamlığını andırıyordu: En iyi fikirler akılcı karşıt görüşlere direnen ve bununla güçlenen fikirlerdi. S. 94
"Bazı şeyler senfonilerden önemlidir. Bunlara insan denir."
"Bu insanlar tirajlar kadar önemli midir Vernon?" S. 97
Sevgi düşmanlıktan daha büyük bir güçtü. S. 100
"Bay Halliday, siz bir şantajcının kafa yapısına ve bir pirenin ahlak anlayışına sahipsiniz." S. 100
Durumundan yakınsa bile yüreğindeki bu baskı onu etkilemiyordu, çünkü onun böyle çalışması gerekiyordu; yapıtını o harika sona erdirebilmek için gösterdiği o üstün çabalar içinde yitip giderek. S. 108
Artık tanıdık olan ezgi hafifçe ama belirgin bir biçimde değiştirilerek son kez geri döndüğünde dinleyicide bir güvensizlik duygusu uyandırmalıydı; bildiğimiz şeylere sıkı sıkı tutunmamamız gerektiğine ilişkin bir uyarıydı. S. 109
Deneyimlerinden öfkeyle yollanan bir mektubun düşmanın eline verilen bir silahtan başka bir şey olmadığını biliyordu. İleride size karşı kullanılmak üzere bozulmadan saklanan bir zehir. S. 110
Bazen bir haksızlık üzerine fazla kafa yoran insanlarda öç hırsı bir tür yükümlülük duygusuyla karışır. S. 119
Şimdilik duyduğu şey müzikti yalnızca, düşüncenin şaşırtıcı bir biçimde sese dönüşmesiydi. S. 126
