Bilinmeyen Adanın Öyküsü, José Saramago
..., işte kader hep böyle davranır bizlere, hemen
arkamızdadır, omzumuza dokunmak için elini çoktan ileri doğru uzatmıştır,
bizlerse hâlâ, Geçti gitti, gösteri bitti, yine aynı hikaye, diye homurdanıp
dururuz.
S. 23
Kim olduğunu bilmiyorsan kendin olabilmen mümkün
değildir.
S. 26
Beğenmek, sahip olmanın en iyi şekli, sahip olmaksa
beğenmenin en kötü şekli olsa gerek.
S. 29
... çünkü işten evlerine dönen erkekler, midesi ve
karnı doyurması gereken varlıkların sadece kendileri olduğunu zannederler.
S. 33
Kendinden dışarı çıkıp kendine bakmadıkça kim olduğunu
asla bilemezsin.
S. 36
“Adayı görmek için adadan çıkmak gerektiğini,
kendimizden çıkmadıkça kendimizi görmenin mümkün olmadığını düşünüyorum.”
S. 36
Bilinmeyen Ada nihayet denize açılmış, kendini aramak
amacıyla.
SON
S. 58
