Hasretinden Prangalar Eskittim, Ahmed Arif

“Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,

Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamlardan,
Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,
Seni anlatabilsem seni...
Yokluğun cehennemin öbür adıdır.
Üşüyorum, kapama gözlerini...”

“Evet, ağlamaklı oluyorum, demdir bu. 
Hani, kurşun sıksan geçmez geceden, 
Anlatamam, nasıl ıssız, nasıl karanlık... 
Ve zehir - zıkkım cıgaram. 
Gene bir cehennem var yastığımda, 
Gel artık.”

“Terk etmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım, 
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça...
Ve ellerim, kelepçede, 
Tütünsüz, uykusuz kaldım, 
Terk etmedi sevdan beni...” S:13 

“Bilmezler nasıl aradık birbirimizi,
Bilmezler nasıl sevdik,
İki yitik hasret,
İki parça can.” S:33 

 “Utanırım,
Utanırım fukaralıktan,
Ele, güne karşı çıplak...
Üşür fidelerim,
Harmanım kesat.
Kardeşliğin, çalışmanın,
Beraberliğin,
Atom güllerinin katmer açtığı,
Şairlerin, bilginlerin dünyalarında, 
Kalmışım bir başıma,
Bir başıma ve uzak.
Biliyor musun?” S: 78

“Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip...
Nerede olursan ol,
İçerde, dışarıda, derste, sırada,
Yürü üstüne- üstüne,
Tükür yüzüne cellâdın.
Fırsatçının, fesatçının, hayının.” S: 81

“Dayan kitap ile
Dayan iş ile.
Tırnak ile, diş ile, 
Umut ile, sevda ile, düş ile,
Dayan rüsva etme beni.” S:81

“Seni, baharmışsın gibi düşünüyorum,
Seni, Diyarbekir gibi,
Nelere nelere baskın gelmez ki
Seni düşünmenin tadı...” S: 97

“Ve çocuk ölüleri
Parçalanmışlar
Daha süt kokuyorlar
Ve anne ölüleri
İncecikten, gencecikten
Açık hepsinin gözleri.” S: 152

“Mağlup mu desem, mahçup mu?
Ama ikisi de değil, 
Ben garip, sen güzel, dünya mutlu...
Öyle tuhafım bu akşamüstü.” S: 153

“Seviyorsun mümkün 
Aranızda kurşun 
Yasak bölgeler var
Sen genç 
Sevdan ölünecek kadar güzel 
Kanunu yapanlar ihtiyar.” S: 165