Kar, Orhan Pamuk
“Sanki burası herkesin unuttuğu bir yerdi ve kar sessizce dünyanın sonuna yağıyordu.”
(s.16)
“İnsan en çok aşık olduğu kişiyi tanır. Kendim gibi içeriden hissediyordum
onu.” (s.90)
“Yalnızlık, bir gurur sorunudur; kendi kokusunun içine mağrur bir şekilde
gömülür insan.” (s.132)
“Hepimizin hayatta istediği bir şey, asıl bir şey vardır değil mi?” (s.141)
“İlk anda olmasa bile ilk on dakikada bir kadın, bir erkeğin kim olduğunu,
en azından kendisi için ne anlama gelebileceğini, onu sevip sevemeyeceğini
derinden sezer.” (s.232)
“Aşk zaten her şeyi söyleyebilme isteği değil miydi?” (s.259)
“Bendeki eksikliğin bazen yalnız sen değil, bütün dünya olduğunu
düşünüyorum.” (s.272)
“Ben çok mutluyum şimdi. Kahraman olmak istemiyorum. Kahramanlık düşü,
mutsuzların tesellisidir. Zaten bizim gibiler kahramanlık yapıyorum diye ya
birilerini öldürür ya kendilerini.” (s.323)
“Mutlu olmakla yetinen mutlu olamaz, bil bunu.” (s.364)
“Bir kadın gurur kırıldığı için değil, ne kadar gururlu olduğunu göstermek
için intihar eder.” (s.413)
“Bana göre romanlar, insanlar hakkında ahlaki yargılar vermek için değil,
onları anlamak için yazılır.” (s.458)