…
ölümlülerin çoğunun ölüp gittikleri bir yaşta yeni bir hayatın başlangıcıydı o
telefon. (S: 12)
…
hayatımı sürdürebilmek için, bana fazla gelen ne varsa müzayedelerle satmaya
başladım, sonunda kitaplarla rulolu laterna dışında hemen her şey fazla
gelmişti. (S: 13)
Kırk
iki yaşındayken bir gün sırtımda soluk almamı zorlaştıran bir ağrıyla doktora
gitmiştim. Adam bunu hiç önemsemedi: “Sizin yaşınızda bu ağrı doğaldır,” dedi.
“Öyleyse,”
dedim, “doğal olmayan benim yaşım.”
Doktor,
merhamet yüklü bir ifadeyle gülümsedi. “Görüyorum ki siz bir filozofsunuz,”
dedi. Yaşımı ilk kez yaşlılıkla ilintili düşünüyordum, ama bunu unutmakla
gecikmemiştim. Her Allah’ın günü bedenimde yıllar geçtikçe yeri ve biçimi
değişen başka bir ağrıyla uyanmaya artık alışmıştım. Bu ağrı bazen ölümün
pençesini andırıyor, ertesi gün uçup gidiyordu. O dönemlerde, yaşlılığın ilk
belirtisinin insanın babasına benzemeye başlaması olduğunu duymuştum. (S: 15)
Ömrümde
hiçbir kadınla parasını vermeden yatmamışımdır, meslekten olmayan pek azını da,
sonradan çöpe atmak için bile olsa parayı almaları için ya güzellikle ya da
zorla razı etmişimdir. (S: 17)
“Bok,”
dedim ona, “beni sevmiyorsan ben ne yapabilirim ki?” (S:29)
Evin
içi, şafak vakti her genelevin olduğu gibi, cennete en yakın yerdi. (S: 31)
Sanki
kendisi daha yeni keşfetmiş gibi büyük bir ciddiyetle şöyle dedi bana: “Dünya
ilerliyor.” “Evet,” dedim ben de, “ilerliyor, ama güneşin çevresinde dönerek.”
(S: 38)
…
yaşanabilecekken yaşanmamış tüm aşkların sıkıntısını bir Gordion düğümü gibi
hissettim gırtlağımda. (S: 49)
Şoför
beni uyardı: “Dikkatli olun, beyefendi, o evde adam öldürürler.” “Aşk uğrunaysa
ziyanı yok,” diye karşılık verdim. (S: 55)
…
dünyayı harekete geçiren o yenilmez gücün mutlu değil mutsuz aşklar olduğunun
bilincine varmıştım. (S: 57)
“Seks,
insanın aşkı bulamadığında elinde kalan bir tesellidir.” (S: 60)
Dünyada
hiç sevmediğim bir şey varsa o da zorunlu bayramlardır, … (S: 63)
İnsanın
aşkından ölmesinin dilde hoş görülebilir şiirsel bir abartı olduğunu
düşünmüşümdür hep. (S: 71)
…
hayatta bana kalan tek duygu ağlama arzusuydu. (S: 75)
“…
kıskançlık gerçeklerden daha fazlasını bilir.” (S: 78)
“Ciddi
söylüyorum,” dedi, “kimse sana benim kadar katlanamazdı.” (S: 81)
“Dünyada
tek başına ölmekten daha büyük bir felaket olamaz.” (S: 82)
“Âşık
olarak düzüşme zevkini denemeden ölmeye kalkma sakın.” (S: 83)